چکیده مقاله اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر تنظیم هیجان و تاب‌آوری در زوجین متقاضی طلاق انجام شد.

جامعه این پژوهش متشکل از همه زوجین متقاضی طلاق شهر تهران که در سال ۱۳۹۹ به دادگاه‌های خانواده مراجعه کرده بودند و حداقل دو سال از زندگی مشترک آن‌ها گذشته است.

برای دستیابی به گروه نمونه به‌صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای ابتدا از بین دادگاه‌های خانواده شهر تهران به‌صورت تصادفی ساده ۲ دادگاه انتخاب شد و سپس ۳۴ نفر از طریق فرمول کوهن (۱۹۸۱) انتخاب شد.

در این مرحله پرسشنامه تنظیم هیجانی گارنفسکی، پرسشنامه تاب‌آوری کانر و دیویدسون به‌عنوان پیش‌آزمون بر روی آزمودنی‌ها اجرا شد.

سپس گروه آزمایشی؛ ۸ جلسه مداخله آموزشی مهارت زندگی را به‌طور گروهی دریافت کردند.

بعد از اتمام جلسات درمانی مجدداً ابزار پژوهش به‌عنوان پس‌آزمون بر روی آزمودنی‌ها اجرا شد.

برای تجزیه‌وتحلیل داده از روش‌های آماری توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) استفاده شد که نتایج نشان داد آموزش مهارتهای زندگی بر تنظیم هیجان منفی در زوجین متقاضی طلاق مؤثر است.

همچنین نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی بر تاب‌آوری در زوجین متقاضی طلاق مؤثر است.